(dać się we znaki)

См. также в других словарях:

• dać się — 1. Dać się lubić «być miłym, zasługiwać na sympatię»: Waluś prędko oswoił się z internatem. Był miłym dzieckiem, dawał się lubić. I. Newerly, Pamiątka. 2. Dać się poznać jako ktoś «okazać się jakimś»: Bronisław Czech, urodzony w 1908 roku w… …   Słownik frazeologiczny

• dawać się – dać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}we znaki {{/stl 13}}{{stl 7}} dokuczać komuś, przeszkadzać; wywierać negatywne skutki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Głód dawał im się we znaki. Najbardziej dał nam się we znaki brak specjalistycznej obsługi… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}dawać{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}buzi dać; ja ci [wam] dam; nie dać [nie zapłacić] (złamanego) grosza [centa]; nie dać {{/stl 7}}{{stl 8}}{czegoś} {{/stl 8}}{{stl 7}}poznać po sobie;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dać [zadać] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}bobu {{/stl 13}}{{stl 7}} z premedytacją uczynić komuś coś przykrego z chęci ukarania go, dokuczenia mu; dać komuś nauczkę, dać się komuś we znaki {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… …   Słownik języka polskiego

• dawać się — 1. Dać się lubić «być miłym, zasługiwać na sympatię»: Waluś prędko oswoił się z internatem. Był miłym dzieckiem, dawał się lubić. I. Newerly, Pamiątka. 2. Dać się poznać jako ktoś «okazać się jakimś»: Bronisław Czech, urodzony w 1908 roku w… …   Słownik frazeologiczny

• dawać – dać znak życia — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} podtrzymać znajomość, kontakt z kimś, odezwać się do kogoś (telefonicznie lub listownie), informować o sobie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Daj jakiś znak życia,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dojeść — dk, dojeśćjem, dojeśćjesz, dojeśćjedzą, dojeśćjedz, dojeśćjadł, dojeśćjedli, dojeśćjedzony, dojeśćjadłszy dojadać ndk I, dojeśćam, dojeśćasz, dojeśćają, dojeśćaj, dojeśćał, dojeśćany 1. «skończyć jeść, zjeść coś do końca» Dojadać w milczeniu… …   Słownik języka polskiego

• zaleźć — dk XI, zaleźćlezę, zaleźćleziesz, zaleźćleź, zaleźćlazł, zaleźćlazła, zaleźćleźli załazić ndk VIa, zaleźćłażę, zaleźćzisz, zaleźćłaź, zaleźćził, pot. «idąc wolno, leząc, wlokąc się dotrzeć gdzieś, znaleźć się gdzieś» Był tak zmęczony, że ledwie… …   Słownik języka polskiego

• kurta — ż IV, CMs. kurtarcie; lm D. kurt → kurtka ◊ przestarz. Skroić komuś kurtę «obić kogoś, rozprawić się z kimś, zaszkodzić komuś, dać się we znaki» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• dogryźć — dk XI, dogryźćgryzę, dogryźćgryziesz, dogryźćgryź, dogryźćgryzł, dogryźćgryzła, dogryźćgryźli, dogryźćgryziony dogryzać ndk I, dogryźćam, dogryźćasz, dogryźćają, dogryźćaj, dogryźćał, dogryźćany 1. «gryząc rozerwać zębami do końca, skończyć… …   Słownik języka polskiego